Zespół Warsaw Mummy Project tworzą trójka młodych badaczy z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego.
WOJCIECH EJSMOND
archeolog Egiptu. Absolwent Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie obronił rozprawę magisterską pt. „Świątynie egipskie w okresie predynastycznym i archaicznym” pod kierunkiem prof. Andrzeja Niwińskiego. Obecnie uczestnik interdyscyplinarnych studiów doktoranckich prowadzonych przez Ośrodek Badań nad Antykiem Europy Południowo-Wschodniej UW, gdzie przygotowuje rozprawę doktorską pod kierunkiem prof. Karola Myśliwca. Wielokrotnie wyróżniany, m.in. laureat stypendium Start, przyznawanego przez Fundację na Rzecz Nauki Polskiej dla wybitnych młodych badaczy. Od lat zaangażowany w działalność naukową. Obecnie kierownik badań archeologicznych w Gebelein (południowy Egipt). Uczestnik wykopalisk w Syrii, Turkmenistanie, Czarnogórze i we Włoszech. Autorem licznych artykułów związanych z archeologią Egiptu i Bliskiego Wschodu. Członek redakcji „Medżat – Studia Egiptologiczne” i zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Studentów Egiptologii, a także Międzynarodowego Stowarzyszenia Egiptologów, Europejskiego Stowarzyszenia Archeologów i kilku kół naukowych działających na UW. Uczestnik licznych międzynarodowych konferencji. Często zapraszany na wykłady dla międzynarodowej publiczności wyników swoich badań w Gebelein.
Jako podróżnik zwiedził autostopem prawie cały Bliski Wschód i Azję Środkową. Owocem tych wyjazdów były wystawy zdjęć, wykłady i artykuły popularnonaukowe.
KAMILA BRAULIŃSKA
archeolog, fotograf archeologiczny, specjalistka ds. turystyki. Absolwentka Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie przed kilkoma laty obroniła pracę magisterską na temat psowatych w Egipcie. Obecnie na Wydziale Historycznym UW pisze doktorat na temat zwierząt w starożytnym Egipcie pod kierunkiem prof. dr. hab. Adama Łukaszewicza i studiuje egiptologię. Interesuje się zoologią Egiptu i Afryki, zooarcheologią (pozostałościami zwierząt w postaci ich szkieletów odkrywanych podczas badań archeologicznych), mumiami zwierzęcymi, zoogeografią (rozmieszczeniem różnych gatunków zwierząt na świecie), osteologią (czyli nauką o kościach), psychologią zwierząt i ich zachowaniem, kynologią, a także antropologią fizyczną. W Egipcie Kamila spędziła łącznie 38 miesięcy, czyli ponad 3 lata, pracując w misjach archeologicznych, chodząc po muzeach i specjalistycznych bibliotekach, zwiedzając inne miejsca archeologiczne, często trudno dostępne. Wielokrotna stypendystka Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z puli stypendiów dla Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW, które spędzała w całości w Egipcie. Mieszkała tam również indywidualnie pracując naukowo, a jednocześnie próbując polepszyć los zwierząt, z którymi związała niemal całe swoje życie. Do tej pory zaadaptowała już trzy bezdomne psy – dwa z Polski i jednego z Cypru, gdzie mieszkała i pracowała jako wolontariuszka w schronisku.
Uczestniczka badań archeologicznych w Deir el-Bahari (świątynia królowej Hatszepsut), Berenike (miasto i port hellenistyczny i rzymski), Dolinie Królów (grobowiec Ramzesa VI), Tell el-Retaba (twierdza nowopaństwowa i późniejsza osada), a także w innych miejscach świata. Prelegentka piętnastu konferencji naukowych, w tym dziesięciu międzynarodowych – w Anglii, Argentynie, Hiszpanii, Włoszech, Chorwacji i Polsce, Autorka specjalistycznych artykułów na ten temat. Uczestniczka wielu szkoleń i członkini kilku stowarzyszeń, takich jak International Association of Egyptologists czy International Council of Archaeozoology. Popularyzatorka.
MARZENA OŻAREK-SZILKE
archeolog Egiptu, bioarcheolog i paleopatolog, członek Polskiego Towarzystwa Antropologicznego. Ukończyła studia licencjackie i magisterskie w Instytucie Archeologii UW (specjalizacje: Antropologia fizyczna/Bioarcheologia, Archeologia starożytnego Egiptu, Egipt grecko-rzymski i kultura wschodu hellenistycznego), praca magisterska pt. „Współczesne techniki badań mumii egipskich” pod kierunkiem prof. dr. hab. Andrzeja Niwińskiego z Instytutu Archeologii UW. Obecnie jako absolwentka studium doktoranckiego na Wydziale Historycznym UW kończy pracę nad interdyscyplinarną rozprawą doktorską pt. „Warunki życia i stan zdrowotny mieszkańców Oazy Fajum w XI-XII w. na podstawie badań szkieletowych szczątków ludzkich z cmentarza A w Naqlun w Egipcie”, pod kierunkiem prof. dr. hab. Adama Łukaszewicza z Instytutu Archeologii UW oraz prof. dr hab. Marii Kaczmarek z Instytutu Antropologii na Wydziale Biologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Zainteresowania badawcze: archeologia Egiptu, mumifikacja, antropologia fizyczna, w tym sądowa, paleopatologia, anatomia człowieka, tafonomia, historia medycyny oraz metody badań szczątków ludzkich. Naukową analizą zmumifikowanych, szkieletowych oraz ciałopalnych szczątków ludzkich zajmuje się nieprzerwanie od 2006 roku. W trakcie tych lat współpracowała m.in. z Muzeum Narodowym w Szczecinie, Centrum Badania Autostrad IAUW oraz Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej im. Kazimierza Michałowskiego w Warszawie. Przeprowadziła analizy antropologiczne kości ludzkich z kilkudziesięciu stanowisk w Polsce i za granicą. Od 2006 roku jest członkinią misji archeologicznej Naqlun w Oazie Fajum w Egipcie, gdzie od 2009 roku pełni funkcję głównego antropologa. Od 2015 roku główny antropolog misji archeologicznej w Gebelein w Egipcie, w której poza wykonywaniem badań osteologicznych jest również współautorką nowej metody prospekcji antropologicznej z wykorzystaniem technik GIS.
Ukończyła liczne kursy i warsztaty antropologii fizycznej, anatomii i paleopatologii, prowadzone przez naukowców brytyjskich i polskich różnych dziedzin oraz kursy ratownictwa medycznego, pracy z kamerą i zarządzania kryzysowego. Uczestniczka licznych konferencji i warsztatów naukowych. Od 2002 roku zajmuje się również popularyzacją nauki. Od 2010 roku jest właścicielką firmy Vesperis zajmującej się analizami bioarcheologicznymi oraz edukacją dzieci i młodzieży.
Obecnie jest jedynym w Polsce antropologiem kompleksowo badającym mumie egipskie.